penjuru malam

hati yang sesunyi malam itu

mula terhabisi dipahat oleh sendu

bunyi sepi mewarnai gelap kalbu

racun itu menembusi rembulan,

hinggap pari-pari di penjuru malam

ajakku ia terbang abaikan duniaku

laluku hulurkan tanganku, kumati...

rohku abaikan zahirku, kusenyum...

awan itu saksi pembunuhan, kusendiri...

dan magik apa yang sedang menantiku

di pelbagai alam itu?