-tentang sastera [47]-
katanya
"sampai kapan, kesedihan aku jadikan sebagai sumber inspirasi sasteraku? sampai kapan, aku jadikan kesayuan hatiku sebagai peneman sastera karyaku? sampai kapan, keperitan hatiku aku jadikan sebagai melodi karyaku? sampai kapan, rasa 'down' yang aku rasai aku jadikan sebagai lirik karya sasteraku? sampai kapan, aku anggap kesedihan lebih real berbanding kegembiraan?"
"bila lagi, aku nak jadikan kegembiraan sebagai sumber inspirasi karyaku? bila lagi, riang ketawaku aku jadikan sebagai melodi sasteraku? bila lagi, aku nak jadikan harapan indah impianku sebagai peneman sasteraku? bila lagi, aku nak jadikan senyumanku sebagai lirik melodi karya sasteraku? bila lagi, aku nak anggap kegembiraan lebih real berbanding kesedihan?"
"mungkin selama-lamanya, aku akan anggap kesedihan itu lebih real berbanding kegembiraan."
Ulasan
Catat Ulasan